تاریخ دربی های پایتخت گواهی می دهد: ترسوها نه تنها به بهشت نمی روند، بلکه آن ها بازنده مطلق این تلاقی هستند!

حافظه تاریخی داربی پایتخت کمتر به یاد دارد تیمی که با ترس در این بازی پیمان بسته، سر بلند بوده باشد.


به دفعات شاهد بردهای تیمی بودیم که نه از لحاظ بازیکن وضعیت خوبی داشته و نه در جدول رده بندی قبل از بازی در جایگاه مناسبی قرار داشته است. مثال های متعددی در این زمینه وجود دارد، برای همراهی با تاریخ چند تا را با هم مرور می کنیم.

۱) برد سه گله و ۱۰نفره پرسپولیس با مربیگری مصطفی دنیزلی در برابر استقلال مغرور پرویز مظلومی در سیزدهم بهمن ۹۰ با هت تریک ایمون زاید، علیرغم اینکه پرسپولیس ۸۰دقیقه با دو گل فریدون زندی و میلاد میداودی از استقلال عقب بود. 

۲)پیروزی بزرگ استقلال مرحوم منصور پورحیدری برابر پرسپولیس رویایی یورگن گده در سال ۱۳۷۴ در ششم مرداد با سه گل ادموند اختر، صادق ورمزیار و محمد تقوی در نیمه نخست و تک گل کرمانی مقدم در حالی رقم خورد که کسی فکر نمی کرد بازی با هجوم های استقلال در برابر پرسپولیس پرمهره آغاز شود.

۳) پیروزی ۲۴ بهمن ۹۵ استقلال منصوریان برابر تیم پر مهره برانکو با تعدادی جوان و باز هم در یک نیمه و با زدن سه گل فرشید اسماعیلی، علی قربانی و کاوه رضایی برابر دو گل سروش رفیعی و سید جلال حسینی .

۴)برد یک بر صفر پرسپولیس با مربی گری علی پروین بدون بازیکن مطرح با تک گل رضا عابدیان روی پاس مرحوم فریبرز مرادی در ۱۷آذر ۱۳۶۸ برابر پر مهره ترین استقلال تاریخ که هدایتش را منصور پورحیدری به عهده داشت. مثال های بالا نشان می دهد برای برد در این بازی باید فعل خواستن را صرف کرد و نتیجه بازی برای تیمی خواهد بود که لیاقت برد داشته باشد.


و… 


*طبعا دفاع مطلق در روز پنجشنبه با توجه به نفرات خط حمله دو تیم و سطح آمادگی این روزها خودکشی است. هر دو مربی می دانند بهترین راه برای گل نخوردن دور نگه داشتن توپ و  مهاجمان حریف از محوطه جریمه است. علیپور، قائدی، امیری و ارسلان مطهری قادر به عبور از هر خط دفاعی هستند و این مهمترین عامل حمله و عدم تمرکز بر روی دفاع مطلق توسط سرمربیان هر دو تیم است .

* مهمترین عامل پیروزی در دربی پیش رو داشتن برنامه های تاکتیکی متنوع و کشاندن بازی به یک سوم خط دفاعی حریف و ایجاد موقعیت های متعدد گل زنی برای فورواردهای گلزن درون زمین است، آمار خط حمله و تعداد موقعیت گل های ایجادشده چند بازی گذشته هر دو تیم گواه این موضوع هستند. 

*هر دو مربی عاشق ایجاد موقعیت گل هستند ولی با نقشه های های مختلف تاکتیکی. فرهاد و یحیی که تمام بازی ها پس از آغاز نیم فصل دوم را با پیروزی پشت سر گذاشته اند می دانند با توجه به توان فنی هر ۲۲ بازیکن داخل زمین هر تیمی در این دربی بترسد و رو به دفاع بیاورد، نه تنها نتیجه بازی را واگذار کرده است، بلکه فوتبال را هم به تیم مقابل و تماشاگران حریف باخته است.

*هر دو مربی هم در ایجاد تاکتیک مالکانه و هم در ایجاد تاکتیک در اختیار داشتن فضا به جای توپ متبحر هستند و می توانند با توجه به لحظات بازی در طول ۹۰دقیقه با ایجاد تله برای تیم حریف تصمیم خود را اجرایی و ضربه کاری را بزنند. 

*هر دو تیم توانایی ایحاد اکثریت در تمام نقاط زمین با توجه به ابزار و نوع بدنسازی انجام شده را دارند و تحت فشار قرار دادن با پرس بازیکن صاحب توپ در تمامی نقاط زمین در قابلیت بازیکنان هر دو تیم دیده می شود.

محمدرضا تقی خانی