دست خدا به خدا پیوست

به گزارش موکریان بوکان آنلاین، «مالویناس» جزیره ای است با کمتر از ۳ هزار نفر در شرق آرژانتین. ارتش بریتانیا در دوران نخست وزیری «مارگارت تاچر» بانوی آهنین اروپا برای بازپس گیری آن، با لشکری بزرگ به این جزیره حمله کرد و ششصد نفر از سربازان آرژانتینی را کشت، ده‌ها کشتی و هواپیما را نابود کرد و نام جزیره را گذاشتند «فالکلند». جهانیان فکر می کردند فالکند ارزش این همه جنگ و جدل نداشت اما بعدها فهمیدند جزیره مایع سیاه با ارزشی داشت که ریختن هزاران خون قرمز برایش کم بود! یک«میدان بزرگی نفتی». از غرور مردم شکست خورده ی آرژانتین چیزی باقی نمانده بود و‌ زور‌ دارد کشوری ۱۳هزار کیلومتر آنطرف تر بخشی از وطنت را در ۴۰۰ کیلومتری‌ات اشغال کند. مردم به خیابانها ریختند و حکومت دیکتاتوری «لئوپولدو گالتیری» را سرنگون کردند و ژنرال پیر را به زندانی در بوئنوس آیرس فرستادند. این مرهم اما دردی از زخم مردمان جنوبی ترین کشور قاره ی آمریکا دوا نکرد.

🔹تا قبل از بازی ایران و آمریکا در جام جهانی ۹۸ فرانسه، دیدار انگلیس و آرژانتین در جام جهانی ۸۶ بازی قرن و بزرگترین بازی تاریخ فوتبال بود. ۲۲ژوئن ۱۹۸۶ در ورزشگاه «آزتکا» در مکزیکوسیتی و در مرحله ی یک چهارم نهایی جام جهانی آرژانتین باید به مصاف انگلیسی رفت که فوق ستاره‌هایی چون پیتر شیلتون، گری لینه کر،‌ برایان رابسون و گلن هادل می رفت. حال و روز آرژانتین اما متفاوت بود. قبل از شروع مسابقات دانیل پاسارلا اردوی تیم را بهم ریخته بود. این وسط ۵ تن از بازیکنان آرژانتین از سربازان جنگ فالکلند بودند. قبل از بازی هولیگان‌های دو تیم بیرون از ورزشگاه حسابی از خجالت هم درآمده بودند و درست در این روز بود که «خدای فوتبال» بزرگترین معجزه‌ی تاریخ این ورزش را آفرید و دنیا برای پرستش او سر تعظیم فرود آورد. قدیس جدید بتی بود به نام «دیه گو آرماندو مارادونا»

🔹بابی رابسون فقید سرمربی بزرگ انگلیس قبل از بازی درباره ی مارادونا گفته بود: «تیم انگلیس آنقدر قوی است که نیازی برای مهار مارادونا نمی بیند.» مارادونا اما چنان بلایی سر انگلیس آورد که نه نشانی از امپراطوری تابانش ماند نه حیایی برای جنگجویانش. گل اول او را دست خدا نامیدند و گل دومش را برترین گل تاریخ فوتبال. غرور آرژانتینی ها برگشت، به خیابان‌ها ریختند و مارادونا شد قدیس ابدی آرژانتین. مکزیکی‌ها مجسمه اش را جلوی ورزشگاه گذاشتند تا عبادتگاه جدیدی برای پیروان فوتبال ساخته باشند.

🔹خدای فوتبال، آرژانتین را قهرمان جهان کرد و رفت به لیگ ایتالیا. با ناپل قهرمان کالچو شد و سال بعد جام یوفا را بدست آورد و شد شهروند افتخاری ناپل ایتالیا. مردم ناپل دو ماه جشن گرفتند و شمایلش را بر دیوارهای شهر زدند. مافیای ناپل به احترام او گنگستری بازیشان را تعطیل کردند. قدیسه سال ۹۰ آرژانتین را به فینال جام جهانی ایتالیا برد و شد بزرگترین فوتبالیست تاریخ.

🔹 شهرت و شهوت قهرمان بودن اما اسطوره را در دام مافیا انداخت. او را به پارتی های شبانه کشاندند و به کوکائین معتادش کردند. گندش که در آمد ۱۵ماه محرومش کردند و در آستانه ی جام جهانی ۹۴ دوباره به تیم ملی دعوت شد . آرژانتین ۹۴ قدرت بلامنازع جام بود اما مواد نیروزایی که داخل قهوه او و ۵ تن از بازیکنان پیدا شد برای «ژائو هاوه لانژ» رییس برزیلی فیفا بهترین بهانه بود تا مرگ ورزشی افسانه ی فوتبال را رقم بزند.

🔹مارادونا کوکائین می کشید، سال‌ها منکر فرزندی بود که در ایتالیا داشت، بدترین مربی برای یکی از بهترین آرژانتین های تاریخ بود، خماری های روی نیمکتش داد همه را درآورده بود، فحاشی ها و دعواهایش تمامی نداشت اما او الگوی میلیونها فوتبال‌دوست در جهان بود ، هست و خواهد ماند. هم برای بهترین فوتبالیست تمام دوران بودنش هم برای شخصیت منحصر بفردش. وقتی کلیسای کاتولیک برای محبوبیت بیشتر او را به داخل کلیسایشان می بردند تا کمکی به کودکان گرسنه‌ی کلیساها بکند فریاد کشید که : «تمام دیوارهای کلیساها طلاکوب است و مجسمه های زرین به کلیسا آویزان است. پول می خواهید بروید دیوارهایتان را بفروشید». روی بازویش عکس چگوارا خالکوبی کرده بود تا ال دیگو خطابش کنند و وقتی برای مداوا به بیمارستانی روانی در هاوانا برده شد دیوانه هایی را دید که یکی خودش را چه گوارا می نامید، دیگری گاندی و آن یکی هم ماندلا، وقتی اسمش را پرسیدند و خودش را دیه گو مارادونا معرفی کرد به او خندیدند و یکصدا گفتند: امکان ندارد، هیچ کسی مارادونا نمی شود.